اینجا سبقت مجاز است!

بسم الله الرحمن الرحیم

لجام انسان باید در دست خدای متعال باشد اساس اسلام هم همین است تسلیم محض یعنی  خنده انسان برای خدا  باشد خشم او  ههم برای خدا متعال باشددر  سایر مسائل هم همین طور است .

در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام فرمودند :

لایحق العبد حقیقه الایمان حتی یغضب للله و یرضی لله ،فاذا فعل ذالک فقد استحق حقیقه الایمان(1)

که یعنی :

بنده به حقیقت ایمان نمی رسد مگر آن که برای خدا به خشم آید و برای خدا خشنود شود . پس ، هرگاه چنین باد سزامند ایمان حقیقی گشته است.

پی نوشت :

1. کنز العمال 2-57-12-99-95

2. حدیث شماره 589 منتخب المیزان

برای هر انسانی الگو و اسوه ای لازم است که انسان بتواند در فضائل اخلاقی خود را به  جایگاه الگوی خویش برساند

 نکته قابل توجه این هست که  در وجود الگو شکی نیست امااین الگو چه کسی باید باشد؟

بعضی از جوانان بازیگران یا فوتبالیست ها  و یا خوانندگان را الگوی خود قرار می دهند خب سوال می شود که این الگو در چه مسائلی  به عنوان الگوی شما قرار گرفته است ؟ اغلب پاسخ ها را که می شنویم به یک جواب واحد می رسیم، الگو بودن این افراد در تجملات زندگی تجملاتی مثل گوشی موبایل، خودرو ، البسه و زیور آلات آنچنانی است نه علم و تقوا و سایر مسائل اخلاقی و دینی در حالی که الگوی واقعی کسی  که در شرافت های انسانی به کمال رسیده باشد نه زر و زیور های دنیایی

در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام به مومنین یک الگوی عالی را معرفی می کند ایشان می فرمایند:

مَن أرادَ أن یَنظُرَ إلى آدمَ فیعلمِهِ ، وإلى نوحٍ فی فَهمِهِ ، وإلى إبراهیمَ فی حِلمِهِ ، وإلى یحیى بنِ زکریّا فی زُهدِهِ ، وإلى موسى بنِ عِمرانَ فی بَطْشِهِ ، فَلیَنْظُرْ إلى علیِّ بنِ أبِی طالبٍ  [1]

هر که مى خواهد دانش آدم را ببیند و بینش نوح و بردبارى ابراهیم و زهد یحیى بن زکریا و قدرت موسى بن عمران را، به على بن ابى طالب بنگرد.

پی نوشت :

1. تاریخ دمق (ترجمه الامام علی)1110/69/3 و حدیث شماره 439 از کتاب منتخب میزان الحکمه

انسان در تمام افعال و اهداف زندگی خود خدای متعال را باید در نظر بگیرد و پیشرفت و پیشبرد زندگی خود را فقط از خدای متعال استمداد کند ،تمامی مخلوقات وسیله هستند و اوست که فیاض علی الاطلاق است 

در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام فرمودند : یقول الله لا قطعن امل کل مومن امل دونی بالا ءیاس [1]

که یعنی : خداوند می فرماید : بی گمان امید هر مومنی را که به غیر من امید بندد ،بامایوس کردنش قطع می کنم.

پی نوشت :

1.صحیفه الرضا20/276

امام صادق علیه السلام در مقام جایگاه و مقامات انبیاء حدیث قابل توجه ای را  ذیل آیه 124 سوره بقره بیان فرمودند

شریفه مذکور چنین است که :

وَ إِذِ ابْتَلی‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً [1]

و ( به یاد آر ) هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری بیازمود ، پس او همه را به نحو کامل انجام داد پروردگارش گفت: همانا من تو را برای مردم امام و پیشوا کردم.

امام صادق فرمودند : 

إنَّ اللّه َ تبارَکَ وتعالى اتَّخَذَ إبراهیمَ عَبْدا قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ نَبِیّا ، وإنَّ اللّه َ اتَّخَذَهُ نَبِیّا قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ رَسُولاً، وإنَّ اللّه َ اتَّخَذَهُ رَسُولاً قَبْلَ أنْ یَتَّخِذَهُ خَلیلاً، وإنَّ اللّه َ اتَّخـَذَهُ خَلیلاً قَبْلَ أنْ یَجْعَلَهُ إماما ، فَلَمّا جَمَعَ لَهُ الأشیاءَ قالَ : إنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إماما . [2]

که یعنی :

خداوند تبارک و تعالى ابراهیم را به بندگى گرفت پیش از آن که او را به پیامبرى برگزیند، و او را به نبوّت رساند پیش از آن که به رسالت گزیند و او را رسول خود ساخت پیش از آن که به دوستى برگزیند و او را دوست و خلیل خود گردانید پیش از آن که امامش قرار دهد. و چون همه این مقامات را در او گرد آورد فرمود: من تو را پیشواى مردم قرار دادم.

حسن ختام : در این روایت نورانی حضرت در غالب یک استدلال زیبا حقیقت و جایگاه مقام امامت را بر اساس الفاظ قرآنی بیان فرمودند 

این که انسان بتواند در مقام پاسخ گویی ویا بیان مطالب دینی از آیات قرآن کریم استفاده کند نکته بسیار مهم و پرارجی است

پی نوشت :

1. آیه 124 سوره مبارکه بقره

2. کافی 175/1 

رعایت بعضی مسائل موجب قوام و استحکام جامعه می شود که عمده سفارشات اهل بیت عصمت و طهارت هم مراعات همین مسایل می باشد 

مثلا رسول بزرگوار اسلام فرمودند :

لا تزال امتی بخیر ما تحابوا و ادوا الامانه ،و اجتنبوا الحرام و قروا الضعیف و ااموا الصلاه و آتوا اکاه [1]

امت من تا زمانی که یکدیگر را دوست بدارند ، امانت را (به صاحبش) بازگردانند ،از حرام دوری کنند  میهمان را گرامی دارد ، نماز بگزارد و زکات را بپردازند،پیوسته در خیر و خوبی خواهند بود.

خب اینکه مومن نسبت به سایر مومنین با احترام برخورد کند و اهل امانت باشد و به طور کلی اهل رعایت حلال و حرام باشد جامعه هم پویا و توانا می شود

پی نوشت 

1. البحار 77/394/69

شیخ صدوق رحمت الله  در کتاب شریف خصال حدیثی  را از رسول الله  نقل می کنند  که بسیار مفید و کاربردی می باشد 

حضرت  می فرمایند : آنچه بیش از هر چیز درباره امتم نگران کننده است سه چیز می باشد :

 اول : لغزش عالم 

دوم : مجادله منافق به وسیله قرآن کریم

سوم : دنیایی که گردن های شما را می زند 

پس از دنیا بز خویش بترسید[1]

بر اساس این روایت شریف لغزش های علما  و مجادله به وسیله قرآن توسط منافقین یکی از نگرانی های رسول محسوب می شود مسئله  مهم آن است که وقتی علمای دین دچار لغزش شوند و نتوانند آن طور که باید و شاید هست از دین خدا محافظت کنند این منافقین هستند که به قصد ضربه زدن به اسلام و مسلمین تفرقه می اندازند و قرآن کریم را بازیچه مجادله و مرآء های خود می کنند .

لذا آگاه باشیم که عالم بی بصیرت فریفته حوادث می شود

پی نوشت :

1. خصال 214/163

سوال : چرا به امام کاظم علیه السلام لقب عبد صالح  داده شده است؟

جواب :  به علت سختکوشی و شدت عبادت  ایشان برای خدای متعال و توجه به مردم 

در روایتی گزارشی از زهد حضرت وارد شده که بدین شرح است :

الحسن بن محمد بن یحیس العلوی حدنی جدی : کان موسی بن جعفر یدعی العبد الصالح من عبادته و اجتهاده . روی اصحابنا انه دخل مسجد رسول الله فسجد سجده فی اول اللیل ،و سمع و هو یقول فی سجوده : عظم الذنب عندی فلیحسن العفو عندک ،یا اهل التقوی و یا اهل المغفره . فجعل یرددها حتی اصبح و کان سخیا کریما ، و کان یبلغه عن الرجل انه یوذیه فیبعث الیه بصره فیها الف دینار (1)

که یعنی  حسن بن یحیی علوی در کتاب تاریخ بغداد  از پدر بزرگش نقل کرده است امام کاظم به خاطر سخت کوشی  و شدت عبادتش به عبد صالح نامیده شده است و تعدادی از اصحاب حدیثی ناقل روایت نقل کرده اند  که آن حضرت سر شب به مسجد رسول خدا رفت و به سجده افتاد  و شنیده شد که در سجودش می گفت : بزرگ است گناه من و عفو از تو نیت ای آن که سزاوار آنی که از تو پروا کنند و ای آن که اهل آمرزشی . امام این جمله را تا صبح تکرار می کرد . امام کاظم انسانی با سخاوت و بزرگوار بود . هرگاه می شنید کسی حرفهای ناراحت کننده ای درباره او گفته است ،  ایشان ظرفی پر از هزار دینار برایش می فرستاد.

پی نوشت :

1. تاریخ بغداد 27/13

2. حدیث شماره 528 از کتاب منتخب میزان الحکمه

یکی از نکاتی که در زندگی توحیدی انسان حائز اهمیت است این هست که انسان بدان خدای متعال همیشه همراه اوست و  یار و یاور انسان در زندگی است

در این شرایط دیگر انسان سمت گناه نمی رود  و سعی می کند خود را مطیع حضرت حق سازد چرا که خداوند را ناظر اعمال و رفتار خود می داند

در همین زمینه رسول بزرگوار اسلام فرمودند :

افضل الایمان ان  تعلم ان الله معک حیث ما کنت (1)

که یعنی برترین ایمان این است که بدانی خداوند همه جا با توست

پی نوشت :

1. کنز العمال 66

2. حدیث شماره 612 منتخب میزان الحکمه

خدای متعال در قرآن کریم مطالب مهم و ارزنده ای را گوشزد می کند که رعایت این نکات باعث  رشد و ارتقای مادی و معنوی  زندگی ما می شود

مثلا در آیه 152 سوره بقره می فرماید :

فَاذْکُرُونی‏ أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لی‏ وَ لا تَکْفُرُونِ (1)

که یعنی : پس به یاد من باشید ، تا به یاد شما باشم! و شکر مرا گویید و ( در برابر نعمتهایم ) کفران نکنید!

این که انسان در زندگی روزمره خود به یاد خالق خویش باشد طبعا دیگر سمت گناه نمی رود و یا اینکه  اگر در فکر شکر نعمت های خدای متعال باشد  دیگر طریقه استفاده صحیح از نعمت های  و  مسیر های استفاده از آن ها را هم خوب می داند و عمل می کند که رعایت همین نکات ساده بسیاری از مشکلات ما را حل می کند اما نکته اصلی انس با قرآن کریم و تدبر و عمل کردن به این کتاب انسان ساز است.

پی نوشت :

1. آیه 152 سوره بقره

دین مبین اسلام  بر اساس فطرت آدمی بنا شده است دستوراتش هم منطبق بر سرشت آدمی است و عمل به فرامین  آن آسان است و ترک آن  مفسده های  را برای فرد و اجتماع به وجود می آورد

یکی از این فرامین مسئله عده است در حقوق خانواده  که عمل به آن بسیاری از اختلافات را در مورد فرزندان را حل می کند 

عده یعنی نی که به هر علتی از شوهر خود جدا می شوند اعم از طلاق یا فوت شوهر باید یک مدتی را سپری کنند تا اگر از شوهر خود فرزندی را در شکم دارند به دنیا بیاورند و در مواردی به پاس صبر او شوهر نفقه مدت عده زن را به او پرداخت می کند

قرآن کریم در آیاتی، اصل عده ن را در وضعیت‌های متفاوت بیان نموده است که عبارتند از: 

1.وم انتظار زن مطلقه به مدت سه پاکی قبل از ازدواج مجدد (بقره، ۲۲۸)

2.مدت عده برای نی که به اقتضای سن، حیض نمی‌بینند سه ماه و برای ن حامله تا وضع حمل می‌باشد (طلاق، ۴). 

3.مدت عده ن به جهت فوت شوهر چهار ماه و ده روز است (بقره، ۲۳۴).

بسم الله الرحمن الرحیم

قرآن کریم در آیه 259 سوره مبارکه  بقره داستانی را نقل می کند که تفصیل آن بدین شرح است :

أَوْ کَالَّذی مَرَّ عَلی‏ قَرْیَةٍ وَ هِیَ خاوِیَةٌ عَلی‏ عُرُوشِها قالَ أَنَّی یُحْیی‏ هذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قالَ کَمْ لَبِثْتَ قالَ لَبِثْتُ یَوْماً أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عامٍ فَانْظُرْ إِلی‏ طَعامِکَ وَ شَرابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ وَ انْظُرْ إِلی‏ حِمارِکَ وَ لِنَجْعَلَکَ آیَةً لِلنَّاسِ وَ انْظُرْ إِلَی الْعِظامِ کَیْفَ نُنْشِزُها ثُمَّ نَکْسُوها لَحْماً فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ(1)

که یعنی : 

یا همانند کسی که از کنار یک آبادی ( ویران شده ) عبور کرد ، در حالی که دیوارهای آن ، به روی سقفها فرو ریخته بود ، ( و اجساد و استخوانهای اهل آن ، در هر سو پراکنده بود او با خود ) گفت: «چگونه خدا اینها را پس از مرگ ، زنده می کند؟!» ( در این هنگام ، ) خدا او را یکصد سال میراند سپس زنده کرد و به او گفت: «چقدر درنگ کردی؟» گفت: «یک روز یا بخشی از یک روز.» فرمود: «نه ، بلکه یکصد سال درنگ کردی! نگاه کن به غذا و نوشیدنی خود ( که همراه داشتی ، با گذشت سالها ) هیچ گونه تغییر نیافته است! ( خدایی که یک چنین مواد فاسدشدنی را در طول این مدت ، حفظ کرده ، بر همه چیز قادر است! ) ولی به الاغ خود نگاه کن ( که چگونه از هم متلاشی شده! این زنده شدن تو پس از مرگ ، هم برای اطمینان خاطر توست ، و هم ) برای اینکه تو را نشانه ای برای مردم ( در مورد معاد ) قرار دهیم. ( اکنون ) به استخوانها ( ی مرکب سواری خود نگاه کن که چگونه آنها را برداشته ، به هم پیوند می دهیم ، و گوشت بر آن می پوشانیم!» هنگامی که ( این حقایق ) بر او آشکار شد ، گفت: «می دانم خدا بر هر کاری توانا است(2)

اما تفصیل داستان :

حضرت عزیر یکی از پیامبران الهی است که در اثناى سفر خود بر مرکبى سوار بود و مقدارى آشامیدنى و خوراکى همراه داشت و از کنار آبادى گذشت که به شکل وحشتناکى در هم ریخته و ویران شده بود و اجساد و استخوانهاى پوسیده ساکنان آن به چشم مى خورد هنگامى که این منظره وحشت زا را دید گفت چگونه خداوند این مردگان را زنده مى کند؟ (البته این سخن از روى انکار و تردید نبود بلکه از روى تعجب بود )در این هنگام خدای متعال جان او را گرفت و یکصد سال بعد او را زنده کرد و از او سؤال نمود که چقدر در این بیابان بوده اى؟ او که خیال مى کرد مقدار کمى بیشتر در آنجا درنگ نکرده فورا در جواب عرض کرد: یک روز یا کمتر! به او خطاب شد که یکصد سال در اینجا بوده اى اکنون به غذا و آشامیدنى خود نظرى بیفکن و ببین چگونه در طول این مدت به فرمان خداوند هیچگونه تغییرى در آن پیدا نشده است ولى براى اینکه بدانى یکصد سال از مرگ تو گذشته است نگاهى به مرکب سوارى خود کن و ببین از هم متلاشى و پراکنده شده و مشمول قوانین عادى طبیعت گشته و مرگ آن را از هم متفرق ساخته است سپس نگاه کن و ببین چگونه اجزاى پراکنده آن را جمع آورى کرده و زنده مى کنیم او هنگامى که این منظره را دید گفت مى دانم که خداوند بر هر چیزى توانا است یعنى هم اکنون آرامش خاطر یافتم و مساله رستاخیز مردگان در نظر من شکل حسى به خود گرفت

پی نوشت :

1. آیه 259 سوره مبارکه بفره

2. ترجمه آیت الله مکارم شیرازی

در زندگی روزمره انسان گاهی افرادی به انسان مراجعه می کند و تقاضای کمک می کنند اعم از اینکه آن آفراد شغلشان را تکدی قرار داده باشند یا افراد آبرو داری باشند که برای رفع حوایج از ما تقاضای را می کنند خب در این حالات انسان چکار باید بکند؟

در جواب این سوال و سوالات مشابه است که انسان به عمق دین مبین اسلام پی میبرد ، اسلام با وضع دستوراتی از قبیل پرداخت خمس و زکات به مستمندان سعی بر کاهش فقر و عدم تقسیم جامعه اسلامی به پول دار و فقیر می کند و با دستورات ویژه ای که در باب تولید ،فعالیت و دفع بیکاری ورفع بی هدفی و کسالت افراد جامعه می کنند ،سعی بر ساخت جامعه ای پویا و پرتلاش می کنند که تاب مقاومت در برابر دول کفر را داشته باشد درزمینه مسئله انفاق قرآن کریم می فرماید :

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ (1)

که یعنی : ای کسانی که ایمان آورده اید از آنچه به شما روزی داده ایم ، انفاق کنید پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن ، نه خرید و فروش است ( تا بتوانید سعادت و نجات از کیفر را برای خود خریداری کنید ) ، و نه دوستی ( و رفاقتهای مادی سودی دارد ) ، و نه شفاعت ( زیرا شما شایسته شفاعت نخواهید بود. ) و کافران ، خود ستمگرند ( هم به خودشان ستم می کنند ، هم به دیگران ) .

پی نوشت :

1. آیه 254 سوره مبارکه بقره

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از نکاتی که دین مبین اسلام در باب مدیریت جامعه اسلامی  بر آن تاکید دارد مبارزه با فقر و عوامل پیدایش آن است 

لذا اسلام با بیکاری ،طنبلی و رخوت جامعه مخالف است و موکدا به جوانان توصیه می کند که به کار و فعالیت و تشکیل خانواده  مشغول باشند  چرا که جوانی که  سرگرم فعالیت و کار کردن است از آلوده شدن به مواد مخدر و ارتباطات با نامحرم  و مسیر های بیراه بدور است 

علاوه بر اینکه اسلام به طور مستقیم با عوامل پیدایش فقر مبارزه می کند از طرفی هم به مسلمین توصیه می کند که در راه خدا اموالشان را به نیازمندان صدقه بدهند طوری که قرآن کریم جریان انفاق را اینگونه بیان می کند:

مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی‏ کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ (1)

که یعنی : کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند ، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه ، یکصد دانه باشد و خداوند آن را برای هر کس بخواهد ( و شایستگی داشته باشد ) ، دو یا چند برابر می کند و خدا ( از نظر قدرت و رحمت ، ) وسیع ، و ( به همه چیز ) داناست.

همانطوری که کاشت یک بذر یک دانه بعد از کاشت و بداشت محصول چندین هزار مثل خود را تولید می کند مالی که در راه انفاق به متستضعفین پرداخهت می شود هم همینطور است

و در آیات بعد به مسلمانان تاکید می کند که صرفا انفاق کردن و صدقه دادن مهم نیست بلکه سخن خوش و گذشت و تحقیر نکردن با مستضعفین هم مهم است 

قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ یَتْبَعُها أَذیً وَ اللَّهُ غَنِیٌّ حَلیمٌ(2)

پی نوشت :

1. آیه 261 سوره مبارکه بقره

2. آیه 263 سوره مبارکه بقره

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از نکات جالب در باب قرآن کریم  نسبت قرآن  با سایر کتاب های آسمانی است که قرآن کریم علاوه بر اینکه به حق نازل شده است،تصدیق کننده کتاب های پیشین خود یعنی انجیل و تورات نیز هست، البته انجیل و توراتی که تحریف نشده و حقیقی و واقعی هستند (1)

 مقوله تصدیق شدن تورات و انجیل توسط قرآن کریم باعث می شود پیروان این ادیان علاوه بر نگرش و گرایش بر اسلام ،مسلمین را از خود بدانند و با آنها با احترام برخورد نمایند چرا که اسلام هم در احکام فقهی خود بین کفار و اهل کتاب فرق قائل شده و احتراماتی نسبت به اهل کتاب لحاظ کرده است

کسانی که در احکام و اعتقادات سه دین اسلام مسیحیت و یهود تحقیق نمایند به حق متوجه خواهند شد که که هر سه دین از خدای واحد و قادر نازل شده است البته با این فرق که دین مبین اسلام فاقد هر گونه تحریف و کامل ترین و جامع ترین دین الهی که خدای متعال بر پیامبر مسلمانان   لقب خاتم النبیین را عطاء فرموده است.

پی نوشت :

1.  نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ وَ أَنْزَلَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ( آیه سوم سوره مبارکه آل عمران)

( همان کسی که ) کتاب را بحق بر تو نازل کرد ، که با نشانه های کتب پیشین ، منطبق است و «تورات» و «انجیل» را. (ترجمه آیت الله مکارم شیرازی)

بسم الله الرحمن الرحیم

اسلام به عنوان دینی که بر اساس سرشت و فطرت آدمی بنا شده  دستوراتی را می دهد که منطبق بر روحیات و سرشت آدمی است 

اما در سایر ادیان به علت تحریف و اینکه عقل بشری به جای وحی الهی حاکم  بر آن ادیان و پیروان آن گشته است  دیگر توجه به فطرت انسان وجود ندارد.

 یکی از دستوراتی که بر اساس فطرت آدمی بیان شده و عقل انسان توان درک آن را دارد مسئله ای است که قرآن کریم در سوره بقره آیه  286  بیان می کند که عبارت است از مسئله تکلیف وظرفیت انسان  که  یعنی هر انسانی در زندگی خود یک تکلیفی دارد اما کمیت و کیفیت این تکلیف بر اساس ظرفیت های او است 

مثلا خدای متعال انتظاری که از یک پیرمرد کشاورز و روستایی دارد با یک مرجع تقلید جهان تشیع کاملا فرق دارد 

و یا شخصی که مریض است و یا در سفر است و توان روزه گرفتن را ندارد با شخص سالم کاملا متفاوت است  لذا خدای متعال بر گروه اول روزه را واجب نکرد اما بر شخصی که سالم است و مانعی بر روزه گرفتن ندارد روزه واجب است

نکته اصلی این است که ما در زندگی خود هر چه نیکی کنیم به سود خودمان است و هر چه که بدی هم کنیم این بدی وبال گردنمان می شود پس چرا از زندگی خود بیشترین استفاده را نکنیم

پی نوشت :

1. لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ

خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایى‏ اش تکلیف نمى ‏کند. آنچه (از خوبى‏) به دست آورده به سود او، و آنچه (از بدى‏) به دست آورده به زیان اوست‏. پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانى بر (دوش‏) ما مگذار؛ همچنانکه بر (دوش‏) کسانى که پیش از ما بودند نهادى‏. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن‏؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویى‏؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن‏